Przejdź do zawartości
Merck
Strona głównaZastosowaniaGenomikaZnakowanie i wykrywanie kwasów nukleinowych

Znakowanie i wykrywanie kwasów nukleinowych

Metody i protokoły znakowania i wykrywania DNA i RNA

Zakres metod znakowania i wykrywania kwasów nukleinowych, produktów PCR i oligonukleotydów jest bardzo zróżnicowany. Odczynniki i metody, które są często stosowane do znakowania i wykrywania kwasów nukleinowych, są określane przez kilka czynników, w tym rodzaj cząsteczki, która będzie znakowana i dalsze zastosowanie. Następnie do znakowania kwasów nukleinowych stosowane są zarówno metody enzymatyczne, jak i chemiczne, które obejmują różne cząsteczki, takie jak fluorofory, enzymy i pierwiastki promieniotwórcze.


Powiązane artykuły techniczne

Powiązane protokoły

Znajdź więcej artykułów i protokołów


Nukleic Acid Labeling and Probes

Kwasy nukleinowe mogą być znakowane w całej cząsteczce lub na końcach 5' i 3'. Sondy kwasów nukleinowych są szczególnie przydatne w testach hybrydyzacji, takich jak wykrywanie RNA w northern blot lub DNA w Southern blot. W celu rozprowadzenia etykiety w sondzie stosuje się różne metody znakowania, w tym PCR ze znakowanymi dezoksynukleotydami (dNTP) lub trifosforanami nukleotydów (NTP), losowe gruntowanie i translację nicków. Znakowanie końcowe jest szczególnie przydatne w testach badających interakcje kwas nukleinowy-białko w celu uniknięcia przeszkód sterycznych.

Testy znakowania i detekcji kwasów nukleinowych

W zależności od metody znakowania, detekcja kolorymetryczna jest często stosowana w przypadku sond znakowanych enzymatycznie, podczas gdy detekcja autoradiograficzna jest odpowiednia dla sond radioaktywnych. Typowe sondy obejmują digoksygeninę (DIG) i sondy znakowane fluoresceiną i mogą być stosowane w połączeniu w celu ułatwienia wykrywania sond wielokolorowych w połączeniu z reakcjami kolorymetrycznymi (np. fosfatazą alkaliczną). Podobnie, włączenie biotyny-16-dUTP za pomocą PCR jest również możliwe w przypadku większości polimeraz DNA jako dodatkowa metoda znakowania i wykrywania. Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH) wykorzystuje sondy fluorescencyjne do wykrywania sekwencji DNA, a pomyślne wykrycie i dalsza analiza są częściowo zdeterminowane przez czułość i rozdzielczość mikroskopu fluorescencyjnego dostępnego dla badacza.

Zastosowania znakowanego DNA i RNA

Transfer makrocząsteczek na membrany fazy stałej znany jest jako blotting. Ze względu na specyficzność znakowanych sond, hybrydyzacja kwasu nukleinowego i sondy zapewnia badaczom możliwość wykrywania zarówno sekwencji DNA, jak i RNA w złożonych mieszaninach kwasów nukleinowych. Ponadto metody te pozwalają na gromadzenie dodatkowych cennych informacji, w tym analizę ekspresji genów, wielkości mRNA i liczby kopii w zależności od testu. Hybrydyzacja in situ jest również powszechnie stosowana przez naukowców do wykrywania jednej lub więcej różnie znakowanych sond (np. DIG i sond znakowanych fluoresceiną).



Zaloguj się, aby kontynuować

Zaloguj się lub utwórz konto, aby kontynuować.

Nie masz konta użytkownika?