ADC i biokoniugacja
Biokoniugacja polega na łączeniu ze sobą cząsteczek, w których co najmniej jednym z reagentów jest biomolekuła, często przeciwciało, białko lub oligonukleotyd. Biokoniugaty są wykorzystywane do wykrywania, oznaczania lub namierzania i śledzenia biomolekuł w dziedzinie biotechnologii, medycyny i nanotechnologii. Zastosowania obejmują dołączanie sond fluorescencyjnych do przeciwciał w celu cytometrii przepływowej i obrazowania mikroskopowego, dołączanie przeciwciał do kulek w celu immunoprecypitacji, dołączanie przeciwciał do leków w celu rozwoju terapeutycznego oraz sieciowanie białek w celu wykrycia ich interakcji biologicznych.
Technologia koniugacji przeciwciał z lekami (ADC) wykorzystuje przeciwciała monoklonalne do dostarczania wysoce aktywnych lub silnych składników farmaceutycznych (HPAPI) do komórek docelowych. W postaci sprzężonej, HPAPI wykazują bardziej selektywną aktywność terapeutyczną, oszczędzając komórki niebędące celem. Ta technika biokoniugacji jest wykorzystywana do ukierunkowanego i bezpieczniejszego dostarczania leków. Właściwości chemiczne i fizyczne, długość, wielkość cząsteczki, mieszalność z wodą i zdolność do rozszczepiania odczynnika, kryteria zastosowania i grupy funkcjonalne przeznaczone do sprzęgania określają, które odczynniki sieciujące i metoda reakcji są wybrane do optymalnego biokoniugacji.
Powiązane artykuły techniczne
- Chemia kliknięć to podejście do syntezy cząsteczek podobnych do leków, które może przyspieszyć proces odkrywania leków dzięki zastosowaniu kilku praktycznych i niezawodnych reakcji.
- Copper-free click chemistry is an alternative approach to click chemistry that proceeds at a lower activation barrier and is free of cytotoxic transition metal catalysts.
- Drug discovery process by utilizing chemistry reaction of Cu(I)-catalyzed Huisgen 1,3-dipolar cycloaddition of terminal alkynes with organoazides to yield 1,4-disubstituted 1,2,3-triazoles.
- Chemical ligation strategies are widely utilized for the modification of biological macromolecules in biotechnology and medicine, and in for the development of functional materials. In particular, reagents that can modify the surface of proteins, typically through reactive side chains, have found broad utility.
- Originally reported by Staudinger and Meyer, azides react readily with triarylphosphines to form the corresponding iminophophoranes. The Staudinger Ligation: A High-Yield, Chemoselective, and Mild Synthetic Method.
- Zobacz wszystkie (18)
Znajdź więcej artykułów i protokołów
Rodzaje odczynników sieciujących w biokoniugacji
Jednym z najbardziej fundamentalnych aspektów projektowania odczynników sieciujących jest to, czy odczynnik jest homobifunkcyjny czy heterobifunkcyjny. Przeważająca większość odczynników biokoniugatów jest dwufunkcyjna, z dwiema grupami reaktywnymi zwykle zlokalizowanymi na zewnętrznych końcach organicznej przekładki. W związku homobifunkcyjnym dwie grupy reaktywne są identyczne, podczas gdy w związku heterobifunkcyjnym są one różne. Odczynniki heterobifunkcyjne mają przewagę nad homobifunkcyjnymi podczas tworzenia biokoniugatów, ponieważ jedna reaktywna grupa końcowa łączy się tylko z określoną grupą funkcyjną, podczas gdy druga reaktywna grupa końcowa reaguje z inną grupą funkcyjną.
Długość odczynnika sieciującego w biokoniugacji
Przy wyborze odczynnika sieciującego lub modyfikującego do reakcji koniugacji należy wziąć pod uwagę wymiary lub całkowitą długość liniową cząsteczki docelowej przed i po koniugacji. Ramię dystansowe lub mostek krzyżowy odczynnika określa głównie długość cząsteczkową powstałego związku. Substancje sieciujące o różnych rozmiarach stają się zatem linijkami molekularnymi do pomiaru odległości między grupami funkcyjnymi w biomolekułach.
Cleavable vs Non-cleavable Bioconjugation Crosslinkers
Ważne jest, aby substancja sieciująca była rozszczepialna, jeśli oddziałujące biomolekuły muszą być izolowane i analizowane, np. substancja sieciująca stosowana do wykrywania interakcji białko-białko. Alternatywnie, nieusuwalny łącznik może być stosowany tam, gdzie wymagana jest stabilność, np. przeciwciało przyłączone do żywicy w celu wychwytywania białek.
Hydrofobowe vs hydrofilowe biokoniugaty sieciujące
W niektórych zastosowaniach hydrofobowość odczynnika może być zaletą, zwłaszcza gdy aplikacja obejmuje penetrację błon komórkowych. Hydrofobowe odczynniki bez silnie polarnych grup szybko przechodzą przez błony komórkowe, sieciując lub znakując wewnętrzne białka komórkowe. Z drugiej strony, hydrofilowe odczynniki sieciujące nie powodują agregacji lub wytrącania się oddziałującej cząsteczki i mogą prowadzić do rozpuszczalności w wodzie przeciwciał i białek przez nie modyfikowanych. Zastosowanie hydrofilowych odczynników do biokoniugacji skutkuje również większą biokompatybilnością.
Grupy funkcyjne celowane w biokoniugacji
Najbardziej reaktywne grupy funkcyjne w biomolekułach są związane z heteroatomami N, O i S, które są nukleofilowe ze względu na niewspółdzieloną parę elektronów i mogą spontanicznie reagować z kompatybilnymi i elektrofilowymi grupami aktywnymi na odczynnikach sieciujących i modyfikujących. W wielu przypadkach nukleofilowe grupy funkcyjne w biomolekułach są wolne i dostępne. Jednak w niektórych przypadkach są one tworzone, aby umożliwić reaktywność i sprzęganie. Dostępnych jest kilka specjalistycznych odczynników, które ułatwiają tworzenie odpowiedniej grupy funkcyjnej do biokoniugacji, jeśli pożądana nie jest dostępna. Naturalnie występującymi grupami funkcyjnymi w biomolekułach są aminy, tiole, hydroksyle, karboksylany, aldehydy, fosforany organiczne i reaktywne wodory na niektórych aktywowanych atomach węgla.
Rozwój i produkcja ADC
Podróż rozwojowa koniugatu przeciwciało-lek (ADC) wymaga wiedzy specjalistycznej w zakresie rozwoju małych i dużych cząsteczek, produkcji, formułowania i testowania. Wybór doświadczonego partnera, posiadającego te umiejętności i wymaganą infrastrukturę hermetyzacji, może pomóc w wprowadzeniu ADC na rynek. ADC to wymagające cząsteczki, które wymagają zaawansowanych zestawów produkcyjnych i dedykowanego sprzętu do scharakteryzowania cząsteczki i wykazania jej czystości, jednorodności i stabilności.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby kontynuować.
Nie masz konta użytkownika?