Strategie formulacji płynów

Rozpuszczalność jest warunkiem wstępnym dla zapewnienia biodostępności i pożądanego efektu terapeutycznego. Szacuje się, że 70-90% opracowywanych obecnie leków jest słabo rozpuszczalnych w wodzie, dlatego znalezienie odpowiednich rozwiązań w celu sprostania temu wyzwaniu staje się coraz ważniejsze i pilniejsze.

• Rozpuszczalność i stabilność małych cząsteczek można osiągnąć za pomocą różnych technik, w tym formulacji i przetwarzania API.
• Przetwarzanie API odbywa się we wczesnych fazach rozwoju leku i wykorzystuje strategie takie jak tworzenie soli i kokryształów w celu poprawy właściwości API, w tym zwiększonej rozpuszczalności.
• Jednymi z najbardziej wszechstronnych substancji pomocniczych stosowanych w preparatach płynnych są cyklodekstryny i środki powierzchniowo czynne.
  • Surfaktanty stabilizują emulsje lub zawiesiny, a także mogą zwiększać rozpuszczalność. Dostępne są nowe podejścia, takie jak samoemulgujące systemy dostarczania leków.
  • Cyklodekstryny mogą być stosowane w celu poprawy rozpuszczalności i stabilności API.
    
  • Oprócz zastosowania jako przeciwjon w solach, meglumina może być również stosowana jako funkcjonalna substancja pomocnicza w celu zwiększenia rozpuszczalności API, poprawy stabilności API i dostosowania wartości pH.

Preparaty pozajelitowe są preparatami wysokiego ryzyka. Ze względu na ich drogę podania, potencjał zanieczyszczeń powodujących szkody jest wyższy w porównaniu z innymi drogami podania, takimi jak doustne lub miejscowe podawanie.

• Stosuje się surowe przepisy, a producent leku końcowego musi podjąć środki ostrożności, aby zminimalizować ryzyko podczas produkcji, wybrać odpowiednie surowce i zmniejszyć poziom obciążenia biologicznego.
• Zaczynniki mogą być stosowane w celu optymalizacji procesów, ochrony, wsparcia i poprawy stabilności i biodostępności, modulowania uwalniania API i zwiększania skuteczności leku. W przypadku zastosowań iniekcyjnych, rozważania nad tym, jak zminimalizować ryzyko związane z substancjami pomocniczymi są bardzo ważne.

Formułowanie leków okulistycznych stanowi wyjątkowe wyzwanie. Wiele czynników musi być odpowiednio zrównoważonych, w tym toniczność, pH i lepkość, aby zapewnić bezpieczeństwo, tolerancję i skuteczność leku. Jednocześnie należy zapewnić niskie obciążenie biologiczne przez cały okres trwałości i użytkowania.

• Zaczynniki odgrywają ważną rolę w , mając bezpośredni wpływ na krytyczne parametry procesu i krytyczne atrybuty jakości. Polimery szczególnie dobrze nadają się do okulistycznych postaci dawkowania, oferując kilka ważnych korzyści.
• Alkohol poliwinylowy (PVA) oferuje wiele korzyści dla formulacji okulistycznych. Ta substancja pomocnicza może być używana do różnych zastosowań, takich jak retencja w jamie oka i rozpuszczalność, i jest kompatybilna z wieloma innymi substancjami pomocniczymi.

Formuły farmaceutyczne, zwłaszcza płynne i półstałe, są podatne na niepożądane zanieczyszczenie mikrobiologiczne. Jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegawcze, będzie to miało poważny wpływ na trwałość produktu i bezpieczeństwo patentowe. Środki konserwujące mogą być stosowane w celu ochrony preparatów przed zanieczyszczeniem, a także zapewnienia niezbędnego okresu trwałości.

• Wybór najlepszego środka konserwującego dla konkretnego preparatu wymaga uwzględnienia wielu czynników.
• Chlorek benzalkoniowy jest często stosowany jako środek konserwujący ze względu na jego szerokie działanie przeciwdrobnoustrojowe i szeroki zakres pH. Jest stosowany w preparatach okulistycznych, a także do podawania przezśluzówkowego, doustnego, miejscowego i inhalacyjnego.
• Alkohol benzylowy jest środkiem konserwującym stosowanym w zastrzykach, aplikacjach miejscowych, doustnych i otologicznych. Jest również stosowany jako stabilizator, a ze względu na swoje właściwości znieczulające może być stosowany w celu zmniejszenia bólu przy wstrzyknięciu.
• Metyloparaben jest powszechnie stosowany jako środek konserwujący w połączeniu z propyloparabenem lub 4-hydroksybenzoesanem propylu. Sole parabenów, takie jak sól sodowa metyloparabenu, mają lepszą rozpuszczalność w wodzie i jako takie mogą być preferowane w formulacjach.
• Kwas benzoesowy i benzoesany sodu są używane do zastosowań farmaceutycznych i spożywczych niskiego ryzyka. Benzoesan sodu ma znacznie wyższą rozpuszczalność w wodzie i w rezultacie jest stosowany w wielu produktach, w tym w wysokim odsetku doustnych preparatów płynnych.

Procesy produkcyjne muszą być zaprojektowane tak, aby wprowadzanie nowych terapii na rynek było szybsze i bardziej opłacalne. Kluczem do wydajności przepływu pracy jest unikanie przerw w procesie, odchyleń jakościowych i zagrożeń dla bezpieczeństwa operatora.

• Zbrylanie i zbrylanie chemikaliów, tworzenie się pyłu i pracochłonne procesy ważenia zmniejszają wydajność. Rozwiązania takie jak granulowane surowce, które są sypkie i mają zmniejszone właściwości zbrylania, mogą poprawić przetwarzalność, przyspieszyć produkcję i zwiększyć bezpieczeństwo operatora.
• Innowacyjne opakowania, takie jak ważenie odpowiedniej wielkości, jednorazowe worki do przenoszenia proszku i specjalistyczne rozwiązania dla soli higroskopijnych mogą uprościć procesy i usprawnić produkcję.

Nieprzyjemny lub gorzki smak doustnego preparatu płynnego spowoduje słabe przestrzeganie zaleceń przez pacjentów, zwłaszcza wśród pacjentów pediatrycznych. Poprawa smaku tych preparatów wymaga uwzględnienia wielu czynników, w tym siły słodzenia, smaku, odczucia w ustach i posmaku, a także zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności.

• Maskowanie goryczy API i poprawa profilu słodyczy preparatu jest wysoce skutecznym podejściem do zwiększenia akceptacji końcowej postaci dawkowania

Foliany są niezbędną witaminą z grupy B stosowaną w celu promowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Stabilność folianu, w tym jego syntetycznej formy kwasu foliowego, jest jednak zagrożona przez utlenianie, co stanowi wyzwanie dla płynnych formuł witaminy.

• Arcofolin^® to zastrzeżony L-5-metylotetrahydrofolian, który ma długoterminową stabilność w roztworze. Jest bezpośrednio biodostępny w swojej aktywnej formie, szybciej wchłaniany i nie maskuje niedoboru witaminy B12.