Często zadawane pytania - produkty radiello®
Ogólne
Jaki jest cel zalecanych dodatkowych rurek do przechowywania?
Dodatkowe rurki do przechowywania są po prostu proponowane dla rurek wielokrotnego użytku (na przykład RAD145) i do wymiany szklanych rurek, które mogą zostać uszkodzone. Jeśli jesteś w terenie i stłuczesz probówkę lub ją zgubisz, zalecamy zabranie ze sobą kilku dodatkowych pustych szklanych probówek w terenie lub posiadanie ich w laboratorium.
Jakie są maksymalne/minimalne temperatury próbkowania dla każdego z mediów?
Jeśli temperatury znacznie odbiegają od 20-25 °C, wyniki należy skorygować zgodnie z równaniem podanym w przeglądzie radiello. Przeprowadziliśmy eksperymenty walidacji produktu w zakresie od -10 do 40 °C.
Czy każdy typ nośnika został przetestowany pod kątem składników zakłócających?
Czynniki zakłócające (z wyjątkiem zakłóceń CS2 dla pomiaru H2S) są wymienione w przeglądzie radiello; przykłady: para wodna dla środków znieczulających, ozon dla aldehydów, nadmiar pary wodnej dla LZO itp.
Dlaczego niektóre szybkości pobierania próbek są podawane w ml/min, a inne w ng/ppb-min?
Obydwie różne jednostki szybkości pobierania próbek są wymienione w normach dotyczących pomiarów jakości powietrza za pomocą próbników dyfuzyjnych; nasze preferencje zależą od sposobu, w jaki zmierzono stężenie referencyjne. Na przykład próbnik NO2 został zwalidowany poprzez pomiar stężenia za pomocą analizatora chemiluminescencyjnego, mierząc w ppb.
Czy precyzja została oceniona dla różnych typów mediów?
Precyzja została oceniona szeroko dla niektórych sorbentów i mniej szeroko dla pozostałych mediów. Przetestowaliśmy co najmniej 6 powtórzeń w teście narażenia.
Dlaczego dla niektórych testów zalecane są 3 ślepa próba, a dla innych 2?
Niektóre media mają wyższą wewnętrzną zmienność, podczas gdy inne nie. Nasze doświadczenie sugeruje, że niektóre nośniki nie wymagają wielu ślepych prób (np. RAD130 dla BTEX), podczas gdy inne wymagają (np. aldehydy).
Ważne jest również rozróżnienie między ślepą próbą laboratoryjną, ślepą próbą nośnika i ślepą próbą terenową/transportową. Ogólnie rzecz biorąc, dobrą praktyką jest uwzględnienie jednej ślepej próby dla każdej czynności pobierania próbek - chyba że ma się dobrą kontrolę nad ogólną procedurą IH, w tym wysyłką nośników, pobieraniem próbek, transportem, wysyłką do laboratorium itp. Laboratorium badawcze może unikać wykonywania replikacji ślepej próby laboratoryjnej w oparciu o wyprodukowany numer partii pasywnego próbnika.
Czy istnieją badania skuteczności desorpcji (D) dla próbników radiello?
W przypadku każdego próbnika radiello wydajność desorpcji (D) jest uwzględniona w częstotliwości próbkowania, więc nie ma potrzeby uwzględniania D w obliczeniach, ponieważ częstotliwość próbkowania jest określana przez ilość analitu odzyskanego (tj. zdesorbowanego) z odsłoniętych wkładów. Ponadto zastosowanie współczynnika D w obliczeniach wiązałoby się z błędem (przeszacowaniem). Sugerujemy ścisłe przestrzeganie zalecanej procedury analitycznej opisanej w przeglądzie radiello.
Czy dopuszczalne jest użycie rozpuszczalnika innego niż dwusiarczek węgla (CS2), na przykład metanolu, do desorpcji rozpuszczalnika?
Prostym sposobem na skorygowanie wartości częstotliwości próbkowania dla zmiany rozpuszczalnika byłoby określenie wydajności desorpcji LZO będących przedmiotem zainteresowania przy użyciu dwusiarczku węgla, a następnie przy użyciu metanolu na tym samym poziomie (poziomach) obciążenia. Następnie podziel wartość próbkowania CS2 przez D[CS2] i pomnóż wynik przez D[metanol]: powinieneś otrzymać "pozorną" częstotliwość próbkowania dla desorpcji przez metanol.
Skontaktuj się z naszą grupą serwisu technicznego, aby uzyskać dalsze porady dotyczące konkretnego zastosowania.
Ciała dyfuzyjne
Czy ciała dyfuzyjne mogą być narażone na adsorpcję rozpuszczalników, gdy są używane w środowiskach o wysokim stężeniu; na przykład podczas pobierania próbek heksanu, ksylenu i innych oparów w wysokim stężeniu?
Nie mamy danych, które pozwoliłyby nam na sformułowanie ogólnych zaleceń dotyczących ponownego użycia korpusów dyfuzyjnych po ekspozycji na wysokie stężenia rozpuszczalników. W praktyce IH korpusy dyfuzyjne często ulegają zabrudzeniu po zmianie roboczej próbkowania w środowiskach o wysokim stężeniu. Dlatego w większości przypadków są one wyrzucane. Z drugiej strony, w otaczającym powietrzu mogą być ponownie użyte więcej razy, ale są czyszczone przed ponownym użyciem.
Jaką metodę czyszczenia korpusów dyfuzyjnych zalecasz, aby można je było ponownie wykorzystać do pobierania próbek?
Podczas ekspozycji na zewnątrz lub w środowisku pracy, korpus dyfuzyjny może zostać zabrudzony przez pył unoszący się w powietrzu. Drobne cząsteczki (PM10) są szczególnie szkodliwe dla żółtych korpusów dyfuzyjnych, ponieważ mogą blokować pory. Z drugiej strony, korpusy dyfuzyjne używane w otaczającym powietrzu mogą być ponownie użyte, ale należy je wyczyścić przed ponownym użyciem. Można je wyczyścić w następujący sposób:
(1) Zanurz ciała dyfuzyjne w zlewce z roztworem mydła (np. zwykle używamy łagodnie alkalicznego detergentu - używanego również do szkła laboratoryjnego - w stężeniu 2% w wodzie dejonizowanej); następnie sonifikuj przez 20 minut. Ponieważ ciała dyfuzyjne unoszą się w tym roztworze, można je zatopić, umieszczając na nich obciążnik (np. małą zlewkę), aby zapewnić, że pozostaną zanurzone.
(2) Opłucz ciała dyfuzyjne dużą ilością wody, a następnie wodą dejonizowaną. Po czterech lub pięciu praniach i ponownym użyciu należy wymienić korpusy dyfuzyjne. Zaadsorbowany pył może z czasem wniknąć głęboko w pory i może nie zostać wyeliminowany przez powyższą procedurę mycia.
Czy mogę używać rozpuszczalników lub podgrzewać korpusy dyfuzyjne do ich czyszczenia?
Korpusy dyfuzyjne nigdy nie powinny być płukane rozpuszczalnikami ani podgrzewane w piekarniku. Jak wskazano powyżej, po kilku cyklach ekspozycji, dokładna liczba zależy od stężenia cząstek stałych znajdujących się w środowisku, w którym były narażone, należy je umyć przez zanurzenie w roztworze mydła z sonikacją. Należy je dokładnie przepłukać wodą i wodą dejonizowaną, a następnie wysuszyć na powietrzu. (poprzednie pytanie)
Jaka jest różnica między białym korpusem dyfuzyjnym (RAD120) a niebieskim korpusem dyfuzyjnym (RAD1201)? Dlaczego żółty korpus dyfuzyjny (RAD1202) jest przeznaczony do pobierania próbek TD?
Nie ma różnicy w porowatości między białym i niebieskim korpusem dyfuzyjnym; jednak niebieski korpus jest zalecany do pobierania próbek związków wrażliwych na światło lub gdy stosowane są odczynniki wrażliwe na światło (np. DNPH). Żółty korpus dyfuzyjny ma grubszą membranę, zaprojektowaną dla próbników TD, które zawierają odwracalne adsorbenty o niższej pojemności.
Czy możliwe jest użycie innego koloru korpusu dyfuzyjnego niż zalecany w przeglądzie radiello do pobierania próbek BTEX/VOCs? Jeśli tak, jaki wpływ ma to na szybkość dyfuzji w dostarczonych obliczeniach?
Zachęcamy do korzystania z korpusu dyfuzyjnego określonego w metodzie; jednak w przypadku pobierania próbek w środowisku o wysokim stężeniu możliwe jest zmniejszenie szybkości dyfuzji poprzez zmianę niebieskiego lub białego korpusu dyfuzyjnego na żółty korpus dyfuzyjny, który jest określony do stosowania z próbnikami TD. W celu skorygowania tej zmiany zalecamy zachowanie ostrożności. Sugerujemy założenie, że zmniejszenie szybkości wychwytu jest proporcjonalne do współczynnika wychwytu niektórych LZO. Na przykład toluen i etylobenzen, które mają prawie całkowity odzysk zarówno na węglu drzewnym (RAD130 - biały korpus), jak i na karbografie (RAD145-żółty korpus), współczynniki UR wynoszą 2,5 - 2,6; można więc założyć zmniejszenie szybkości absorpcji o ten współczynnik.
Jaki jest zalecany harmonogram mycia korpusów dyfuzyjnych?
Stężenie PM10 (µg/m³): <30 40 >50
Mycie po dniach ekspozycji: 45 30 15
Czy mogę użyć rozpuszczalników lub podgrzać korpusy dyfuzyjne, aby je wyczyścić?
Ciała dyfuzyjne nigdy nie powinny być płukane rozpuszczalnikami ani podgrzewane w piekarniku. Jak wskazano powyżej, po kilku cyklach ekspozycji, dokładna liczba zależy od stężenia cząstek stałych znajdujących się w środowisku, w którym były narażone, należy je umyć przez zanurzenie w roztworze mydła (zwykle używamy łagodnie alkalicznego detergentu - używanego również do szkła laboratoryjnego - w stężeniu 2% w wodzie dejonizowanej) z sonikacją. Należy je dokładnie przepłukać wodą i wodą dejonizowaną, a następnie wysuszyć na powietrzu.
Procedura szacowania szybkości pobierania próbek nowych/niewymienionych związków
Obliczenie szybkości absorpcji może być praktycznym sposobem jej pomiaru, pod warunkiem, że jest ona adsorbowana i desorbowana.
Współczynnik dyfuzji D wspomniany na stronie A2, równanie [5] przeglądu radiello jest przeznaczony do dyfuzji w powietrzu. W rzeczywistości nie znamy D przez membranę dyfuzyjną radiello, tj. porowatego polietylenu korpusu dyfuzyjnego. Z innego punktu widzenia ustaliliśmy, że podczas gdy nominalna stała geometryczna typowego radiello (takiego jak wkłady z węglem aktywnym z białym korpusem dyfuzyjnym) wynosi 28 cm, eksperymentalna wartość tej stałej wynosi 14,52 cm. Stała geometryczna jest współczynnikiem w równaniu [5], tj. [(2 p h) / ln (rd/ra)]. Uzyskaliśmy tę wartość obliczając ją z powrotem z eksperymentalnych szybkości absorpcji i współczynnika dyfuzji w powietrzu (Lugg, Anal. Chem, 40, nr 7 (1968), 1072-1077). Tak więc, mnożąc wartości D w powietrzu w cm2/s przez stałą geometryczną białego ciała dyfuzyjnego Radiello wynoszącą 14,52 cm, można obliczyć współczynniki absorpcji dla innych związków (pod warunkiem, że znana jest przydatność sorbentu dla danego związku).
W przypadku RAD145, który jest używany wewnątrz żółtych ciał, zmienia się geometria dyfuzji. Nie znasz stałej geometrycznej, ale możesz użyć stosunku współczynników dyfuzji: musisz znać D w powietrzu MITC i jeden ze związków z listy desorpcji termicznej Radiello, np. toluen. Podziel wartość U "znanego" związku przez jego współczynnik dyfuzji, a otrzymasz "pozorną" stałą geometryczną. Następnie pomnóż przez współczynnik dyfuzji MITC.
Jednak nadal istnieją obawy dotyczące stabilności chemicznej i wydajności desorpcji "nieznanego" związku.
RAD170 dla siarkowodoru
Czy mogę użyć siarczku sodu jako wzorca kalibracji?
Nie należy kalibrować przy użyciu siarczku sodu, ponieważ jest on niestabilny. Zalecamy użycie RAD171 jako roztworu kalibracyjnego. RAD171 jest rozcieńczonym roztworem błękitu metylenowego (produktu reakcji). Postępuj zgodnie z instrukcjami w przeglądzie radiello dla protokołu rozcieńczania. Rozpocznij od rozcieńczenia roztworu w stosunku 1:50.
W przypadku korzystania z radiello H2S (RAD170), jakie są specyfikacje konfiguracji do analizy za pomocą spektrofotometrii?
Długość fali: 665nm
Szerokość szczeliny: 2nm
Droga optyczna: 1cm, cela kwarcowa
Jak uzyskać stężenie siarkowodoru w µg/ml z krzywej kalibracyjnej?
Po zarejestrowaniu absorbancji próbek, bierzemy te wartości i mnożymy przez 10 (objętość wody użytej do ekstrakcji w ml). Reprezentuje to masę (m) jonu siarczkowego w próbce. (Należy to wykorzystać do prawidłowego obliczenia wzoru, patrz przegląd radiello). Dostosuj wartość QK zgodnie z temperaturą próbkowania (użyj wzoru znajdującego się w przeglądzie radiello).
Czy muszę wykonać kolejny współczynnik korekcji po kalibracji?
Nie ma potrzeby wykonywania kolejnej korekty, ponieważ kalibracja już to uwzględnia.
Czy wydajność desorpcji jest dostępna dla urządzenia próbkującego radiello H2S?
Wydajność desorpcji nie została zbadana bezpośrednio. Wartość Q w obliczeniach uwzględnia wydajność desorpcji, ponieważ częstotliwość próbkowania (pozorna) jest dzielona przez odzyskaną ilość. Dlatego przyjrzeliśmy się ilości odzyskanej na końcu procesu, uwzględniając w ten sposób wydajność desorpcji. Tak więc ekspozycja (stężenie na czas) przez ten czynnik jest już uwzględniona (ukryta) w częstotliwości próbkowania.
Korekta częstotliwości próbkowania dla temperatury:
Wzór na korektę wartości próbkowania dla temperatury zależy od faktu, że proces adsorpcji zależy od temperatury. Średnia temperatura musi być rejestrowana w Kelwinach (K). Tak więc Qk (wartość próbkowania w temperaturze K) jest obliczana przez pomnożenie Q298 (tj. 0,0096) dla stosunku między temperaturą próbkowania a 298 podniesioną do potęgi 3,8. Jeśli chodzi o korektę temperatury, wartość w ng/ppb min zawiera stężenie wyrażone w ppb, które jest jednostką niezależną od temperatury. Należy zacząć od wartości Q298 = 0,096 ng/ppb min, a następnie skorygować rzeczywistą temperaturę próbkowania za pomocą wzoru: QK= 0,096*(K/298)^3,8 ng/ppb-min.
Jaki jest związek między szybkością próbkowania 69 ml/min a 0,096 ng/ppb-min?
Wartość w ml/min została określona jako jednostka alternatywna, ale "natywną" jednostką częstotliwości próbkowania jest ng/ppb min. Obliczono ją zaczynając od wartości w ng/ppb min, zakładając temperaturę 25 °C.
Czy muszę przeliczyć wartości końcowe na liczbę jonów siarczkowych?
Wartości końcowe są wyrażone w ppb H2S, nawet jeśli we wzorze podano ilość jonów siarczkowych. Wartość częstotliwości próbkowania została obliczona w ng S= jony /ppb H2S * min, bez konwersji, dla wygody użytkowników.
Jak określa się LOQ na poziomie 1 ppb?
LOQ na poziomie 1 ppb jest wartością szacunkową opartą na typowych warunkach instrumentalnych. Każdy użytkownik powinien obliczyć własne LOQ na podstawie zmienności ślepej próby i/lub krzywej kalibracyjnej. Istnieje wiele metod określania LOQ.
Czy istnieje metoda nanoszenia próbek na wkład H2S?
Nie zalecamy sporządzania roztworów spike przy użyciu wzorca kalibracyjnego RAD171, ponieważ zawiera on produkt reakcji. Stężenie nierozcieńczonego roztworu wynosi 57,25 µg/ml (jako jon siarczkowy). Jeśli konieczne jest wykonanie roztworu wzorcowego przy użyciu wzorca błękitu metylenowego, należy sprawdzić absorbancję tych samych roztworów wzorcowych przy użyciu rozcieńczonej wody (tak jak w przypadku przygotowywania wzorców). Wartość "BS" powinna być taka sama jak czwartego wzorca (0,5725), podczas gdy wartość "MDL" powinna być równa pierwszemu wzorcowi. Wartości powinny być mniej więcej takie same, w przeciwnym razie oznacza to, że wkład zawiera pewną ilość błękitu metylenowego. Należy dobrze wymieszać. *Uwaga: nie używamy powyższej procedury do określania odzysku; określamy ogólną odpowiedź całego procesu.
Jakie są zakłócenia dla metody siarkowodoru?
Dwusiarczek węgla jest potencjalnym czynnikiem zakłócającym, a współczynnik zakłóceń oszacowano na 0.026 µg/m³ H2S na µg/m³ CS2
Czy dostępne są jakiekolwiek informacje dotyczące możliwych reakcji ubocznych i zakłóceń ze strony innych związków (w szczególności związków, które są powszechne w gazie wysypiskowym, np. metan, dwutlenek węgla)?metan, dwutlenek węgla, inne zredukowane związki siarki/merkaptany/etc.)?
Z teoretycznego punktu widzenia, każdy związek zdolny do reagowania z jonami cynku w celu wytworzenia siarczku może zakłócać. Możemy więc wykluczyć interferencję metanu i dwutlenku węgla, ale nie innych siarczków i merkaptanów.
Jak należy przechowywać próbki przed analizą?
Zalecamy przechowywanie próbek w temperaturze 4 °C
Jakie są typowe wartości ślepej próby dla wkładu (10 mL wody + 0.5 ml roztworu chlorku żelaza i aminy)?
Typowe poziomy ślepej próby wynoszą od 0,010 do 0,015 jednostek absorbancji, co odpowiada około 0,1 - 0,2 mikrograma.1 - 0,2 mikrograma jako H2S.
Czy próbnik radiello RAD170 był używany do jakichkolwiek znaczących badań w USA?
Próbnik RAD170 był szeroko stosowany w USA do wykrywania niskich poziomów siarkowodoru w domach, które mogły zostać zbudowane z "chińskiej płyty gipsowo-kartonowej".
Inne ważne niedawne badanie jest wymienione poniżej:
J Anim Sci. 2009 Jun;87(6):2124-32. Epub 2009 Feb 27. Leibovich J, Vasconcelos JT, Galyean ML, Effects of corn processing method in diets containing sorghum wet distillers grain plus solubles on performance and carcass characteristics of finishing beef cattle and on in vitro fermentation of diets. Department of Animal and Food Sciences, Texas Tech University, Box 42141, Lubbock 79409, USA.
RAD145 dla BTEX/VOCs
Czy wkłady adsorpcyjne RAD145 pasują do mojego urządzenia do desorpcji termicznej?
Wkłady RAD145 będą pasować do każdego urządzenia do desorpcji termicznej akceptującego ¼ in. (6,35 mm) x 3,5 cala (89 mm), takich jak Markes, PerkinElmer, DANI, OI Analytical i Shimadzu Instruments.
Musimy próbkować niskie stężenia lotnych związków organicznych. Jakie jest najlepsze podejście do kondycjonowania próbnika RAD145?
Kartridże RAD145 są kondycjonowane przed ich zapakowaniem w celu obniżenia tła benzenu, toluenu i innych potencjalnych zanieczyszczeń do kilku nanogramów. Najlepszym sposobem na zminimalizowanie tła przy pomiarach niskich stężeń jest ponowne indywidualne kondycjonowanie wkładów przed ekspozycją. Można to zrobić za pomocą dedykowanego aparatu (18-portowego) lub desorberów termicznych - takich jak Turbo Matrix firmy PerkinElmer - które można zaprogramować na cykle ogrzewania rur. Zalecamy postępowanie zgodnie z instrukcjami producenta urządzenia dotyczącymi kondycjonowania.
Czy klienci mogą zakupić puste wkłady i zapakować je z wybranym adsorbentem?
Puste wkłady nie są dostępne w sprzedaży.
Co decyduje o częstotliwości próbkowania związku? Czy jest to adsorbent, korpus dyfuzyjny czy oba?
Częstotliwość próbkowania dla RAD145 wewnątrz żółtej membrany RAD1202 zależy od kombinacji adsorbentu i korpusu dyfuzyjnego, który jest grubszy niż standardowe korpusy (biały i niebieski), w celu zmniejszenia częstotliwości próbkowania (SR).
Czasami, gdy otwieram opakowanie wkładu RAD145, zauważam drobiny Carbograph 4. Czy mogą one uszkodzić moje urządzenie?
Carbograph 4, zawarty wewnątrz wkładów RAD145 z siatki SS, jest bardzo delikatnym materiałem. Nie można uniknąć obecności niewielkiej ilości drobnego proszku poza siatką. Wkłady są poddawane wibracjom w celu wyeliminowania dużej ilości drobnego proszku, który mógłby wydostać się z siatki; ale wszystkie kolejne etapy obróbki i obsługi (wprowadzanie do szklanych tub, pakowanie, przechowywanie, transport itp.) mogą powodować powstawanie dodatkowych drobnych cząstek. Tak mała ilość drobnego proszku nie stanowi problemu dla termodesorberów - desorbery ATD400 lub TurboMatrix wykonują tysiące cykli desorpcji z wkładami Carbograph 4 radiello rocznie, bez problemów z zatykaniem. Należy regularnie konserwować filtry wlotowe TD, które wychwytują drobny proszek podczas desorpcji rurowej. Zalecamy również używanie rękawiczek podczas obsługi wkładu (dowolnego wkładu radiello) w celu uniknięcia potencjalnego zanieczyszczenia.
Co decyduje o zalecanych czasach ekspozycji wymienionych w przeglądzie radiello? Dlaczego próbki niektórych związków mogą być pobierane przez okres do 14 dni, podczas gdy dla innych zalecane jest pobieranie próbek tylko przez 7 dni?
Wartości częstotliwości pobierania próbek podane dla RAD145 są określone dla dwóch możliwych czasów ekspozycji (7 dni i 14 dni). Lżejsze związki, takie jak benzen, wykazują niewielki spadek częstotliwości pobierania próbek wraz z upływem czasu (od 7 do 14 dni), podczas gdy inne związki zachowują się inaczej. Dlatego też podano dwa zestawy częstotliwości próbkowania. Jeśli żadna częstotliwość próbkowania nie jest wymieniona dla 14 dni, oznacza to, że nie mamy danych walidacyjnych. Oczywiście ważne jest, aby użyć wartości częstotliwości próbkowania, która odpowiada czasowi ekspozycji.
Czy udokumentowano jakiekolwiek badania porównujące metody kanistrowe z próbnikami dyfuzyjnymi radiello?
Nie mamy badań porównawczych z kanistrami Summa, jednak laboratorium analityczne mogło przeprowadzić własne badania wewnętrzne.
Czy istnieją badania, w których wyniki pobierania próbek za pomocą osiowych nasadek dyfuzyjnych zostały porównane z wynikami uzyskanymi za pomocą dyfuzyjnych próbników radiello?
ICSM przedstawił w 2006 r. przegląd niektórych badań porównawczych obejmujących radiello i pompowane pobieranie próbek lub radiello, pompowane pobieranie próbek i osiowe próbniki dyfuzyjne (tetrachloroetylen, benzen, toluen, ksyleny,
zacytuj link do literatury radiello: http://www.radiello.com/english/inter_en.htm
Czy RAD145 może być używany do pobierania próbek LZO TCE i PCE (trichloroetylen i tetrachloroetylen)? Czy dostępne są badania walidacyjne?
Tak. Jeśli chodzi o badania walidacyjne, ICSM był zaangażowany od 2001 roku w przygotowanie i wdrożenie Obserwatorium Jakości Powietrza w pomieszczeniach we Francji. Przeprowadziliśmy badanie walidacyjne pomiaru lotnych związków organicznych w powietrzu wewnętrznym za pomocą RAD145/RAD1202, w oparciu o 7-dniowe pobieranie próbek; następnie uczestniczyliśmy również w fazie gromadzenia danych, obejmującej ponad 500 pomiarów w latach 2003-2005. Wśród związków mierzonych dla 7-dniowego narażenia uwzględniono TCE i PCE, a także 14 innych LZO. Opis badania przeprowadzonego przez CSTB (francuską organizację publiczną odpowiedzialną za konfigurację i zarządzanie Obserwatorium http://www/www.pngr-interieur.org) jest dostępny online: http://www/www.pngr-interieur.org/observatory.aspx?IDPage=5
Czy można wydłużyć czas próbkowania do 3-4 tygodni dla próbnika RAD145?
Prawdopodobnie częstotliwość próbkowania zmniejszy się poprzez wystawienie RAD145 na próbkowanie trwające 3 lub 4 tygodnie. Dla dłuższego okresu próbkowania sugerujemy użycie RAD130 dla BTEX/VOCs.
W tabeli wartości częstotliwości próbkowania w przeglądzie radiello dla RAD145, co oznacza "Liniowa do µg/m³-min" (kolumna 4)?
Górna granica liniowości reprezentuje górny punkt walidacji dla danego związku. Na przykład, odnosząc się do n-heksanu w tabeli, oznacza to, że próbkowanie dyfuzyjne zostało zwalidowane na RAD145 do ekspozycji 420 000 µg/m³ x min, tj. około 42 µg/m³ przez 7 dni (10 000 min). Liczba ta jest związana z masowym poborem na wkład. Jest to maksymalny pobór masy zmierzony podczas walidacji. Przydatne jest określenie maksymalnego stężenia, które można zastosować dla określonego czasu ekspozycji lub maksymalnego czasu ekspozycji dla określonego poziomu stężenia.
Znając wartość "Linear Up to µg/m³-min", jak mogę obliczyć, czy mam wystarczającą masę na kartridżu?
Jeśli chcesz ocenić, czy masz wystarczającą ilość na wkładzie, pomnóż oczekiwane stężenie (µg/m³) przez szybkość pobierania (ml/min) przez czas (min) i podziel przez 1 000 000. Otrzymasz oczekiwaną ilość w mikrogramach. Jest to sposób obliczania poboru.
Jak radiello wypada w porównaniu z innymi próbnikami dyfuzyjnymi termicznymi, takimi jak jednowarstwowa rura PerkinElmer (RAD145)?
W przypadku desorpcji termicznej współczynnik wzmocnienia jest jeszcze wyższy: dla benzenu (jako przykład) szybkość pobierania w RAD145 wynosi 27 ml/min w porównaniu do około 0,5 ml/min w przypadku rurki PE ATD. W tym przypadku analityk, który jest zaznajomiony z rurkami PE, powinien zwiększyć współczynnik podziału podczas korzystania z radiello.
Czy możliwe jest pobieranie próbek chlorku winylu za pomocą RAD130 lub RAD145?
Chlorek winylu jest trudnym związkiem do pobierania próbek ze względu na jego lotność, w tej chwili nie przeprowadziliśmy żadnych badań szybkości pobierania próbek.
Jak można obliczyć współczynnik absorpcji dla związków, dla których nie podano częstotliwości pobierania próbek?
Dla RAD145/1202 najbardziej praktyczną metodą oszacowania współczynnika absorpcji jest ta pokazana poniżej, oparta na stosunku do wartości D.
Możliwe jest po prostu obliczenie Q (osobnika) przez: Q (indywidualny) = Q (znany)/ D (znany) * D (związek).
Ale ten model opiera się na hipotezie, że związek, dla którego chcesz obliczyć UR i "znany" związek są chemicznie podobne, tj. musimy ufać, że mają zarówno 100% skuteczność desorpcji, że nie rozkładają się podczas etapu desorpcji, że nie wykazują znaczącej zależności od czasu ekspozycji i tak dalej. Jednym słowem, oba muszą zachowywać się idealnie w dyfuzyjnym systemie próbkowania. Obliczony valus będzie obarczony niepewnością, która nie jest znana bez praktycznych badań dowodowych.
Powyższy model obliczeniowy można więc stosować tylko z ostrożnością, gdy mamy pewność, że związki docelowe zachowują się idealnie i nie są ani zbyt lotne, ani zbyt ciężkie.
RAD130 dla BTEX/VOCs
.Czy dopuszczalne jest użycie do desorpcji rozpuszczalnika innego niż dwusiarczek węgla (CS2), takiego jak metanol?
Zasadniczo tak, ale ponieważ częstotliwość próbkowania obejmuje również wydajność desorpcji, należy ją skorygować. Prostym sposobem skorygowania wartości częstotliwości próbkowania dla zmiany rozpuszczalnika byłoby określenie wydajności desorpcji LZO będących przedmiotem zainteresowania przy użyciu dwusiarczku węgla, a następnie przy użyciu metanolu na tym samym poziomie obciążenia. Następnie podziel wartość próbkowania CS2 przez D[CS2] i pomnóż wynik przez D[metanol]: powinieneś otrzymać "pozorną" częstotliwość próbkowania dla desorpcji przez metanol.
Czy możliwe jest próbkowanie chlorku winylu za pomocą RAD130 lub RAD145?
Chlorek winylu jest trudnym związkiem do próbkowania, nie przeprowadziliśmy żadnych badań szybkości próbkowania w tym czasie.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby kontynuować.
Nie masz konta użytkownika?